Ζεις μέσα σε μια συνεχόμενη νοσταλγία και ίσως δεν ξέρεις γιατί. Σε κατακλύζει αυτό το γλυκόπικρο συναίσθημα και σε μεθάει. Είναι μια έντονη χαρμολύπη για το παρελθόν. Ίσως για μια αγάπη που είχες, για ένα μέρος που ζούσες, για έναν φίλο που έχασες. Είναι ένα αίσθημα για κάτι που ένιωθες σαν σπίτι σου και χάθηκε, που μπορεί να είναι μέρος αλλά μπορεί και να είναι κάποιος άνθρωπος. Οι Πορτογάλοι αποκαλούν αυτό το συναίσθημα saudade. Που σημαίνει η αγάπη που κάποτε υπήρξε, χάθηκε αλλά ακόμα την νιώθεις. Πριν 3 χρόνια είχα πάει στην Λισαβώνα και μια ξεναγός προσπαθούσε να μας εξηγήσει την έννοια του saudade και μας είπε μια ιστορία για μια Βραζιλιάνα που καθώς περνούσε απ’τα στενά σοκάκια στην παλιά γειτονιά μύρισε μια σούπα με σκόρδο. Αμέσως της ήρθαν αναμνήσεις από την νανά της που την φρόντιζε και μαγείρευε την ίδια σούπα. Αυτή η μυρωδιά της χτύπησε μια ευαίσθητη χορδή στην καρδιά και αμέσως ταξίδεψε στο σπίτι της όταν ήταν μικρή.
Άλλες φορές νιώθεις νοσταλγία ακούγοντας ένα τραγούδι που σου θυμίζει τις στιγμές που το άκουγες με κάποιο σημαντικό πρόσωπο για σένα. Που τώρα δεν μιλάτε πια και γίνατε δυο ξένοι. Καμιά φορά το συναίσθημα αυτό μπορεί να είναι τόσο έντονο που σε παραλύει. Γεμίζεις στεναχώρια που δεν μπορείς να την προσδιορίσεις. Η νοσταλγία είναι ένα σημαντικό συναίσθημα γιατί σε κάνει να αισθάνεσαι έντονα. Την χρειαζόμαστε στην ζωή μας γιατί μας κάνει να θυμόμαστε μοναδικές στιγμές που ζήσαμε. Όμως αν την αφήσουμε να μας κυριεύσει τότε υπάρχει πρόβλημα, γιατί ζούμε περισσότερο στο παρελθόν απ’ότι στο παρόν. Η έντονη νοσταλγία μπορεί να μετατραπεί σε μελαγχολία και έπειτα σε κατάθλιψη καθώς δεν έχεις ενέργεια για τίποτα και όλα σου φαίνονται μάταια. Δεν μιλάω για αυτήν την νοσταλγία αλλά για την πιο γλυκόπικρη και ελαφρριά μορφή της.
Ο όρος «νοσταλγία» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1678 από έναν νεαρό φοιτητή της ιατρικής, τον Johannes Hofer, και αποτελείται από τις λέξεις «νόστος» που σημαίνει επαναπατρισμός, και «άλγος» που σημαίνει πόνος.
Η νοσταλγία είναι ένα αίσθημα απώλειας και μετάθεσης, αλλά επίσης και ένα ειδύλλιο με την ίδια τη φαντασία μας.
Γενικά, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι σαφές πως η νοσταλγία είναι ένας τρόπος για εμάς τους ανθρώπους να δραπετεύουμε, όποτε μας είναι απαραίτητο, από έναν κόσμο που τον βιώνουμε σκληρό, ψυχρό και ως ένα βαθμό, αφιλόξενο. Με τον τρόπο αυτό, δημιουργούμε στους εαυτούς μας μια αίσθηση πως ανήκουμε κάπου, ενισχύοντας ταυτόχρονα την αίσθηση της ταυτότητάς μας.
Προσωπικά λατρεύω αυτές τις αναπολήσεις, τις μνήμες και τα αισθήματα χαρμολύπης που, όταν δεν εξιδανικεύονται παραμορφωτικά και δεν αποπροσανατολίζουν, ζεσταίνουν την ψυχή σε στιγμές που το έχουμε ανάγκη.
Σε περιόδους υπαρξιακής αβεβαιότητας και ανησυχίας, δίνουμε στον εαυτό μας τη δυνατότητα να ξαναγυρίσει νοερά σε κάτι που θεωρούμε ως αυθεντικό και ασφαλές. Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος ύπαρξης της νοσταλγία και γι αυτό είναι τόσο ξεχωριστή στην ζωή μας.
Την επόμενη φορά που θα νιώσεις νοσταλγία προσπάθησε να προσδιορίσεις το γιατί και κάνε μια βουτιά στα συναισθήματα σου για να τα ερμηνεύσεις. Η νοσταλγία είναι εκεί για να σε βοηθήσει και όχι για να σε βυθίσει.
Categories:
Tags:
No responses yet