Παύσεις…

Kαι τι είναι η αναμονή αλήθεια? 
Μια στιγμή που κάνεις μια παύση, που παγώνεις τον χρόνο 
και ακούς τον εαυτό σου πιο αληθινά.

 Ίσως ένας φόβος , που αποφεύγεις.
Πως να βάλεις άλλωστε τάξη στις σκέψεις που έτρεχες να γλιτώσεις? 

Εικόνες, αναμνήσεις και συναισθήματα έρχονται σαν χείμαρρος ξαφνικά. Σε αιφνιδιαζουν. Δεν ήξερες ότι μπορείς να νιώσεις τόσο έντονα , τόσο γρήγορα. 

Ή ίσως ακριβώς επειδή το γνώριζες δεν ήθελες να το βιώσεις.
Αλλά τι είμαστε εν τέλη? Ταξιδιώτες της ζωής , θα απαντούσα. 

Διαλέγουμε αν θα είμαστε απλοί περαστικοί ή
θα είμαστε συνοδοιπόροι μιας όμορφης διαδρομής.

Κάθε σταθμός μας δείχνει μια πορεία που αν είμαστε προσεκτικοί
θα μας οδηγήσει εκεί που επιθυμούμε. 

Άμα όμως κλείσουμε τα μάτια , ίσως βρεθούμε και κάπου απρόσμενα μαγικά , κάπου που τελικά ανήκουμε και πάντα ποθουσαμε.
Παύσεις. Να τις εκτιμάς, να τις αποζητάς. 

Και όσο δύσκολο κι αν φαντάζουν, πίστεψε με έχουν να σου δώσουν πολλά.