Το overthinking είναι ένας σιωπηλός εχθρος που κλέβει την γαλήνη και την ευτυχία μας. Είναι εκείνες οι ατελείωτες νύχτες που στριφογυριζουμε στο κρεβάτι μας, παγιδευμένοι σε έναν ανεμοστρόβιλο σκέψεων και συναισθημάτων που αρνούνται να μας αφήσουν να ξεκουραστούμε.
Είναι η αδυσώπητη αμφισβήτηση, η συνεχής επανάληψη των γεγονότων και τα «τι θα γινόταν αν» που στοιχειώνουν το μυαλό μας, αφήνοντάς μας εξαντλημένους και ανήσυχους.
Οι ρίζες του overthinking βρίσκονται συχνά στην ανάγκη μας για έλεγχο και στον φόβο μας για το άγνωστο. Πιστεύουμε ότι αναλύοντας κάθε λεπτομέρεια, μπορούμε να προβλέψουμε και να αποτρέψουμε αρνητικά αποτελέσματα. Ωστόσο, αυτή η στρατηγική συνήθως αποτυγχάνει, οδηγώντας σε περισσότερο άγχος και σύγχυση παρά σε σαφήνεια και λύσεις. Η επιθυμία να προβλέψουμε κάθε πιθανό σενάριο γίνεται βάρος, που έχει αρνητικές επιπτώσεις στην καρδιά και το μυαλό μας.
Ένα από τα μεγάλα μειονεκτήματα του overthinking είναι η συναισθηματική εξάντληση που προκαλείται από την αμφισβήτηση, εκτός από το ψυχικό μπλοκάρισμα που μας προκαλεί.
Το να σκεφτόμαστε τα πάντα, μας κάνει λιγότερο γαλήνιους και η απώλεια της ηρεμίας μας είναι αυτό που προκαλεί δυστυχία. Σκεφτόμαστε προβλήματα που θα μπορούσαν να συμβούν, και έτσι περνάμε ξανά και ξανά κάθε δυσκολία που κατοικεί στο μυαλό μας.
Αν μπορούσαμε να ακούσουμε μια συζήτηση ενός overthinker με το μυαλό του ίσως να πήγαινε κάπως έτσι :
-Γιατί σκέφτεσαι τόσο πολύ πάλι ;
-Μα ξέρεις πως δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς, μπορούν να συμβούν τόσα πολλά και εγώ πως θα με προστατέψω ;
-Και τι έγινε αν δεν βγει έτσι όπως το θες ;
-Τότε μπορεί να τα χάσω όλα .
-Ξέρεις πως δεν ισχύει αυτό , θα βρεις μια λύση όπως κάνεις πάντα .
-Ίσως, αλλά κουράστηκα , γι’αυτό θέλω να γίνει όσο πιο ανώδυνα.
-Και αν χάσεις το τώρα ;
-Ήδη νιώθω πως το χάνω , αλλά δεν μπορώ και να το σταματήσω , απλά συμβαίνει .
-Εντάξει , ξεκουράσου λίγο και αύριο πάλι μέρα είναι να τα σκεφτούμε.
Μπορεί αυτός ο διάλογος να μοιάζει απλός , αλλά πραγματικά το μυαλό ενός overthinker δεν σταματάει ποτέ . Αναλύει κάθε σκέψη , κάνει σενάρια και τελικά τις περισσότερες φορές καταλήγει σε αδιέξοδα και σ’ αυτή την διαδρομή του μυαλού χάνει και την ουσία .
Αναρωτιέται πώς να ησυχάσει το μυαλό του, αλλά έχει πολύ βαβούρα εκεί μέσα, θολωμενος σε ακονονιστες σκέψεις, μάχεται μέσα του για το ποιος είναι ο πιο σωστός δρόμος .
Φοβάται, πως δεν θα τα καταφέρει, πως δεν θα φτάσει , πώς τελικά θα χάσει τον ίδιο του τον εαυτό . Σενάρια πολλά, σαν να έχει πάρει ναρκωτικά , μα τελικά είναι τα φαντάσματα που τον επισκέπτονται ξανά.
Αναμνήσεις που νιώθει μόνος , πόνος βαρύς που έμοιαζε ασυκωτος και εκείνος μικρός μπροστά του. Έτσι νιώθει, ανήμπορος να βάλει σε τάξη το μυαλό του και σε ηρεμία την καρδιά του.
Ταλαιπωρία να σκέφτεται πολύ , αδύνατο να νιώθει λίγο . Έτσι παλεύει με τους δαίμονες του παρελθόντος και τα αγρίμια του μέλλοντος . Ξέρει πως είναι καλά εδώ που είναι, μα νιώθει αχάριστος πως δεν το απολαμβάνει όσο θα μπορούσε . Σαν να ζει πάντα μέσα στα σενάρια του απρόβλεπτου μέλλοντος και τελικά καταλήγει να κατοικεί μόνο μέσα στο μυαλό του.
Υπαρχουν τρόποι να κάνεις το μυαλό σου να σωπάσει για λίγο. Κάποιοι απ’ αυτοί είναι :
- Επίγνωση: Αναγνωρίζοντας πότε και γιατί ξεκινάμε να υπερσκεφτόμαστε, μπορούμε να αρχίσουμε να ελέγχουμε αυτή τη συνήθεια και σιγά σιγά να την σταματάμε πριν καν αρχίσει.
- Διαλογισμός και Ενσυνειδητότητα: Αυτές οι πρακτικές μας βοηθούν να ζούμε στο παρόν και να περιορίζουμε την υπερβολική ανάλυση.
- Δράση: Αντί να αναλύουμε συνεχώς, μπορούμε να παίρνουμε μικρές αποφάσεις και να προχωρούμε σε δράση.
- Συζήτηση με Άλλους: Μιλώντας για τις σκέψεις μας με φίλους ή έναν ειδικό, μπορούμε να λάβουμε υποστήριξη και να δούμε τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία.
- Γράψιμο: γράφοντας οι σκέψεις μας παίρνουν μορφή, μπαίνουν σε μια τάξη και αποκτούν λιγότερο βάρος. Ίσως η γραφή δώσει μια πνοή και το τοπίο θα ξεκινήσει να μοιάζει πιο καθαρό .
Ας μην ξεχνάμε πως η ζωή είναι απρόβλεπτη, και αυτό είναι οκ. Η υπερβολική σκέψη και ανάλυση είναι μια πρόκληση που μπορούμε να διαχειριστούμε , βήμα βήμα την φορά .
Μαθαίνοντας τα λεγόμενα μοτίβα της σκέψης μας και εφαρμόζοντας τις σωστές στρατηγικές, μπορούμε να μειώσουμε τον αρνητικό αντίκτυπό της σκέψης μας και να βρούμε την επιθυμητή ισορροπία.
Άλλωστε η ζωή προορίζεται για να τη ζήσουμε και όχι για να την υπεραναλύουε. Ας αγκαλιάσουμε το παρόν, ας εμπιστευτούμε τον εαυτό μας και ας μάθουμε την τέχνη του let go.
Και αν αρχίσει πάλι το μυαλό μας να φλυαρεί, θα το ποτισουμε με όμορφες εικόνες , θα πάρουμε βαθιές ανασες, θα του πούμε πως δεν έχουμε όλες τις απαντήσεις και θα προχωρήσουμε .
Και να σας πω και κάτι, πότε δεν ξέρουμε αν θα πάρουμε την σωστή επιλογή, η ιστορία μας δεν ξαναγράφεται αλλά έχουμε την δύναμη να την φτιάξουμε όπως καλύτερα μπορούμε .
No responses yet