Κατάθεση ψυχής

Πόσους φόβους δεν αντιμετωπίζεις και σε κυριεύουν καθημερινά. Πόσα μονοπάτια της καρδιάς σου δεν εξερευνείς γιατί δεν ξέρεις που θα σε βγάλουν; Πόσα Σ’αγαπώ πνίγηκαν και πόσα σε θέλω δεν ακούστηκαν ποτέ; Ζούμε όλοι με πολλά βάρη που δεν νιώθουμε έτοιμοι να σηκώσουμε. Έτσι και εγώ δεν ξέρω αν θα μπορέσω να ξεπεράσω όλους τους ενδοιασμούς μου. Από μικρή πάλευα με τους δαίμονες μου και τελικά τους έκανα φίλους καλούς.

Έδωσα όμως την καρδιά μου σε ανθρώπους, τους άνοιξα την πόρτα να εισχωρήσουν μέσα μου και να παίξουν με τα συναισθήματά μου. Έμαθα να δίνομαι και να αφήνομαι να με παρασέρνουν στιγμές. Να ζω στο τώρα και να διαλέγω πάντα το μαζί παρά το γιατί. Πολλά τα μη και τα πρέπει της κοινωνίας και δυστυχώς τα ακούμε και τα ακολουθούμε. Μια στιγμή χρειαζόμαστε μόνο για να αλλάξουμε στροφή και να δούμε το φως στο τέλος του δρόμου. Αλλιώς όλο πέφτουμε και κλεινόμαστε στον εαυτό μας. Θα ραγίσει η καρδιά, αλλά για να έρθει κάποιος κάποια στιγμή και να σου ξανακολλήσει τα κομμάτια της. 

Ένα βράδυ ελεύθερο, να φωνάξω ότι θέλω και να τολμήσω τα πάντα. Και ένα πρωινό που θα τα αλλάξει όλα. Δεν ζητάω σχέσεις λιγοστές, περιστασιακές αλλά κάτι που θα μείνει. Δεν έμαθα να ζω έτσι, αυθόρμητα και παρορμητικά, όλα έχουν ένα πρόγραμμα και ένα τέλος. Μα δεν το θέλω άλλο πια, δεν με εξυπηρετεί. Πολλά θέλω και έχω λίγο χρόνο. Χαζεύω την θάλασσα και τα κύματα της, σαν να έχουν ένα σκοπό , τόσο ήρεμα που παφλάζουν. Εγώ πάλι μες το άγχος και την ανυπομονησία, να βρεθώ κάπου που να ανήκω.Το παζλ έχει τόσο κομμάτια που όταν τα ενώνεις δημιουργούν μια εικόνα, όλα δένουν μεταξύ τους.

Εγώ όμως νιώθω χαμένη, σαν τίποτα να μην κολλάει στην ζωή μου. Ψάχνω ένα σημάδι να μου δείξει την κατεύθυνση που πρέπει να πάω , αλλά αργεί , αργεί πολύ…Ίσως και στην τελική να μην το χρειάζομαι, απλά να πρέπει να το δημιουργήσω εγώ. Άλλωστε στη ζωή τίποτα δεν έρχεται από μόνο του, πρέπει να το κυνηγήσεις και να κάτσεις στην πρώτη θέση της ταινίας σου.
Διαλέγω λοιπόν να είμαι ο πρωταγωνιστής. Πάρε ποπ κόρν και κάτσε να απολαύσεις την πλοκή.