Σήμερα διάλεξα να μιλήσω για ένα θέμα που είναι δύσκολο και που πολύς κόσμος δεν μιλάει ανοιχτά γι αυτό, ενώ θα έπρεπε, την κατάθλιψη. Θέλω να είμαι ξεκάθαρη πως δεν είμαι ειδική ούτε γιατρός αλλά μιλάω δυστυχώς ή ευτυχώς εκ πείρας καθώς βίωσα 2 φορές τι θα πει κατάθλιψη με την δεύτερη φορά να με γονάτισε και να ήταν η χειρότερη περίοδος της ζωής μου μέχρι τώρα και έκανα και έρευνα για να μπορέσω να γράψω αυτό το άρθρο. Η κατάθλιψη είναι μια κατάσταση χαμηλής διάθεσης και αποστροφή στη δραστηριότητα. Μπορεί να επηρεάσει τις σκέψεις, τη συμπεριφορά, τα κίνητρα, τα συναισθήματα και την αίσθηση ευεξίας ενός ατόμου. Το βασικό σύμπτωμα της κατάθλιψης λέγεται ότι είναι η ανηδονία, η οποία αναφέρεται σε απώλεια ενδιαφέροντος ή απώλεια αίσθησης ευχαρίστησης σε ορισμένες δραστηριότητες που συνήθως φέρνουν χαρά στους ανθρώπους. Η καταθλιπτική διάθεση είναι ένα σύμπτωμα ορισμένων διαταραχών της διάθεσης, όπως η μείζονος κατάθλιψη ή η δυσθυμία, είναι μια φυσιολογική προσωρινή αντίδραση σε συμβάντα ζωής, όπως η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου και είναι επίσης ένα σύμπτωμα ορισμένων σωματικών ασθενειών ή μια παρενέργεια ορισμένων φαρμάκων και ιατρικών θεραπειών. Τα άτομα που βιώνουν κατάθλιψη μπορεί να έχουν συναισθήματα απογοήτευσης, απελπισίας και, μερικές φορές, αυτοκτονικές σκέψεις. Η κατάθλιψη μπορεί να είναι βραχυπρόθεσμη ή μακροπρόθεσμη. Είναι σημαντικό να τονιστεί πως δεν υπάρχουν καταθλιπτικά άτομα, ή άτομα που γεννιούνται με κατάθλιψη, η κατάθλιψη είναι ένα ελάττωμα στην χημεία του εγκεφάλου και όχι ένα χαρακτηριστικό.
Καλά όλα αυτά στην θεωρία και ως κατανόηση, αλλά αν θα μπορούσα να περιγράψω την κατάθλιψη με απλά λόγια θα έλεγα ότι είναι σαν να έχεις ένα μαύρο σύννεφο από πάνω σου κάθε μέρα και να βρέχει και τελικά η βροχή να είναι τα δάκρυα σου που δεν σταματάνε, να γίνονται όλα ξαφνικά γκρίζα και μαύρα και τίποτα να μην έχει νόημα πια. Δεν θες να βγεις έξω, δεν θες να δεις τα αγαπημένα σου πρόσωπα , δεν θες να φας, δεν θες να κάνεις τίποτα. Κάθεσαι και κοιτάς το κενό, το μυαλό σου είναι θολό, δεν μπορείς να συγκεντρωθείς, κοιτάς τον καθρέφτη και δεν σε αναγνωρίζεις και οι τοίχοι σε πνίγουν. Απομονώνεσαι όλο και πιο πολύ και γίνεσαι μια σκιά του εαυτού σου που φοβάται να κάνει οτιδήποτε και η αλήθεια είναι πως δεν είσαι ο εαυτός σου πια, σαν να έχασες όλα τα κομμάτια σου που σου έδιναν ενέργεια και δύναμη να βγάζεις τις ημέρες, και πέφτεις, όλο πέφτεις και πιο κάτω. Και δεν υπάρχει σχοινί να σε σηκώσει και ούτε βλέπεις φως. Ναι είναι ένα απαίσιο συναίσθημα που δεν φεύγει εύκολα και εύχομαι απ’τα βάθη της καρδιάς μου να μην το νιώσετε ποτέ. Αλλά αν το νιώσετε θέλω να ξέρετε πως υπάρχουν τρόποι να το αντιμετωπίσετε.
Η φαρμακευτική αγωγή από κάποιον ειδικό θα σας βοηθήσει σημαντικά, ανακουφίζοντας σας και ρυθμίζοντας τις χημείες του εγκεφάλου και ένας ψυχολόγος θα λύσει τις βαθύτερες αιτίες που την προκάλεσε. Ο συνδυασμός των δύο μόνο θα μπορέσει να λύσει πραγματικά το «πρόβλημα» και να το αποτρέψει απ’το να εμφανιστεί ξανά. Φυσικά κανένας γιατρός και καμία αγωγή δεν μπορεί να εξασφαλίσει πως δεν θα το πάθετε ξανά γιατί η ζωή είναι απρόβλεπτη. Κάτι που βοήθησε εμένα πολύ ήταν οι φίλοι μου, οι γονείς μου και ο αδερφός μου. Μου κράτησαν το χέρι, μου έδειξαν έμπρακτα πως δεν είμαι μόνη μου, πως θα περάσει και είχαν άπειρη υπομονή. Σίγουρα έχω ακόμα πληγές που δεν έχουν κλείσει τελείως αλλά δεν πονάνε πια. Αν βιώνεις κατάθλιψη ή κάποιο δικό σου άτομο, ζήτα βοήθεια και κάθε μέρα κάνε μικρά βήματα, όπως το να βάλεις στόχο να κλάψεις μόνο μία φορά σήμερα , μετά μια μέρα καθόλου και την επόμενη να χαμογελάσεις έστω και ψεύτικα. Όσο ανόητο ή απλό φαίνεται αυτό, βοηθάει. Αν πάλι δεν έχεις κανέναν , στείλε ένα μήνυμα σε μένα, θα χαρώ να βοηθήσω όπως μπορώ και να σου θυμίσω πως αυτές οι πλευρές μας και οι πιο σκοτεινές, είναι μέρος της φύσης του ανθρώπου και όλοι είμαστε όμορφα ευάλωτοι και περίπλοκοι άνθρωποι. Ανθρωποι.
Categories:
Tags:
No responses yet