Τα λαμπάκια αναβοσβήνουν και σαν φλας μπακ οι αναμνήσεις χορεύουν στο σαλόνι αρμονικά. Ειναι Χριστούγεννα, η γιορτή που φέρνει τους ανθρώπους κοντά και τις οικογένειες αγκαλιά. Ένα τζάκι στον χώρο, λίγα ζαχαρωτά και κανά δυο δώρα και όλα θυμίζουν γιορτή. Η μυρωδιά απ’τα μελομακάρονα γεμίζει το σπίτι και ζεσταίνει την καρδιά σου. Τα πρώτα χιόνια πέφτουν και σαν μικρό παιδί χαίρεσαι καθώς θυμάσαι πως έφτιαχνες χιονάνθρωπους μικρός. Όλα άσπρα , μα στα μπαλκόνια τα φωτάκια χρωματιστά λες και έχει ουράνιο τόξο μές τον καταχείμωνα. Μυρωδιές από τα καμμένα ξύλα στα τζάκια απλώνονται στην ατμόσφαιρα, περπατάς και δεν βλέπεις την ώρα που θα γυρίσεις σπίτι για να κάτσεις δίπλα στο δέντρο με ζεστή σοκολάτα και να ακούσεις Χριστουγεννιάτικα.

Φτάνει το τέλος του χρόνου και αναρωτιέσαι πως πέρασε πάλι ένας χρόνος τόσο γρήγορα. Μεγαλώνεις, παρέα με τις ευθύνες και τις αποφάσεις που όλο πιο σημαντικές φαντάζουν. Αναπολείς έτσι καθισμένος στον καναπέ, αν έμαθες πολλά , αν ήταν όμορφα τα περασμένα , αν βαδίζεις στην σωστή διαδρομή. Αλλάζεις, δεν συνειδητοποιείς πως αλλά ξέρεις ότι πήρες αγκαλιά κάποιους απ’τους φόβους σου, οι ελπίδες σου δεν έσβησαν και οι σκέψεις σου ακόμα οργιάζουν. Πως να είσαι άραγε χωρίς τις απόψεις του κόσμου, ή πως ήσουν πριν σου πουν τι πρέπει να γίνεις; Βαριές οι σκέψεις σου και οι πληγές σου ανοιχτές να σου θυμίζουν πως ότι και αν έγινε, είσαι ακόμα ζωντανός. Και σε λίγο θα μετρήσει αντίστροφα ο χρόνος για να αποδεχτείς τον νέο έτος, δεν ξέρεις τι να ευχηθείς, ίσως και να τα έχεις όλα.

Λιγότερες μάσκες στους ανθρώπους θα ήθελες, περισσότερα αληθινά θέλω και αντί για αναμμένα φωτάκια να έβλεπες αναμμένα συναισθήματα σε όλους. Μακάρι αυτή η χρονιά να σου φερθεί πιο γλυκά , να μην χρειαστεί να παλέψεις για να ανασάνεις, να μην φας τα μούτρα σου τόσες φορές και να μην πληγωθείς ξανά και ξανά. Μα για άλλη μια φορά τα κατάφερες, αυτό είναι που μετράει. Συνεχίζεις, πέφτεις αλλά μαθαίνεις να σηκώνεσαι, το στοίχιμα είναι να προσπαθείς ξανά με τον ίδιο ενθουσιασμό. Έρωτας να υπάρχει και όλα στρώνουν. Να είμαστε ερωτευμένοι με στιγμές, με ανθρώπους με εμπειρίες. Άλλωστε γιατί ζούμε αν δεν υπάρχει η αγάπη και αν δεν την επιδιώκουμε; Μακάρι ο νέος χρόνος να σε βρει πιασμένο χέρι χέρι με τον άνθρωπο σου , που σε διάλεξε και έμεινε, δεν ήταν απλά περαστικός. Γέλια να ακούγονται και να σωπαίνουν το μυαλό σου που σε ξεγελάει συχνά προκαλώντας σου πόνο μη αληθινό.

Οι προσδοκίες βλέπεις μας κάνουν να απογοητευόμαστε ή να υποφέρουμε περισσότερο από την πραγματικότητα. Πίνεις κρασί, το τσουγκράς με τους φίλους σου και εύχεσαι να είναι ένας χρόνος που θα σε σημαδεύσει.Τελειώνει το ποτό, χαμογελάς και είσαι έτοιμος για το νέο κεφάλαιο στο βιβλίο της ζωής σου.
Θα είναι συναρπαστικό.

Categories:

Tags:

No responses yet

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.