Λυπάμαι γιαγιά ..που δεν πρόλαβα να σου πω πόσο Σ’αγαπω και σε θαυμάζω για άλλη μια φορά . Που δεν ήμουν εκεί όταν έσβησες τα 98 κεράκια για να δω το ζεστό σου χαμόγελο για άλλη μια φορά. Να μου πεις ιστορίες απ’τα παλιά και εγώ να κάθομαι να τις ακούω σαν μικρό παιδί. Τώρα το σπίτι σου θα είναι άδειο , οι πόρτες θα τρίζουν μελαγχολικά στα άδεια δωμάτια που κάποτε ζούσαν τόσα παιδιά . Είχες καρδιά μικρού παιδιού και όρεξη αστείρευτη. Τα φρουτάκια στο καζίνο ήταν η συντροφιά σου και πόσο χαιρόταν η καρδιά σου όταν κέρδιζες.
Δεν ήσουν απλά η γιαγιά μου, αλλά και η φίλη μου. Κρατούσες το χιούμορ και το πνεύμα σου όσα χρόνια και αν περνούσαν . Όλοι οι φίλοι σου είχαν φύγει αλλά εσύ εκεί ακόμα σταθερή , η κολώνα της οικογένειας μας. Τώρα το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι θα ναι άδειο χωρίς εσένα. Θα μου λείψει η πίτα που έφτιαχνες και το ποσό ανυπομονούσαμε να μας τύχει το φλουρί. Τα πενηνταευρα που μας έδινες και ας είχαμε μεγαλώσει και βγάζαμε τα δικά μας λεφτά. Οι συζητήσεις μας θα μου λείψουν , η γνώμη που είχες για τα πάντα και πόσο προσεκτικά μας άκουγες όταν σου λέγαμε τις ανησυχίες μας.
Μακάρι όταν μεγαλώσω να σου μοιάσω, τόσο στην ομορφιά όσο και στον χαρακτήρα, πάντα περήφανη και μαχητρια, έτσι θα σε θυμάμαι. Έκανες χιούμορ πως ίσως δεν έχει νόημα να κατεβάσεις τα χειμερινά και έλα που φέτος όντως δεν θα χρειαστεί. Σου υποσχεθηκα πώς του χρόνου θα είμαι εκεί στα γενέθλια σου και εσύ πώς θα ζησεις άλλον έναν χρόνο, αλλά η ζωή δεν λογαριάζει υποσχέσεις.
Λυπάμαι γιαγιά..που δεν με είδες νοικοκυρά όπως μου έλεγες να είμαι πάντα , που δεν θα αγκαλιάσεις το παιδί μου και δεν θα είσαι εκεί στο “για πάντα” που θα πω όταν έρθει η ώρα. Θα σε θυμάμαι πάντα γιαγιά , θα κατοικείς στις καρδιές μας . Και σου υπόσχομαι πως θα σε κάνω περήφανη, φτάνει να με προσέχεις από κει ψηλά. Αντίο γιαγιά, Σ’αγαπάω με όλη μου την καρδιά. Εις το επανιδείν μέχρι να ανταμώσουμε ξανά .
No responses yet