Τα αεροδρόμια…next stop?

Από μικρή έβρισκα μια γοητεία στα αεροδρόμια, καθόμουν και παρατηρούσα τους ανθρώπους και έφτιαχνα ιστορίες στο μυαλό μου. Έβλεπα μία μία τις βαλίτσες να φεύγουν στον διάδρομο και μαζί τους να φεύγουν ολόκληρες ζωές και σπίτια. Χανόντουσαν μετά από λίγα δευτερόλεπτα και απορούσα αν εκεί που θα πάνε τελικά θα ανήκουν. Θα είναι για κάποιο ταξίδι, για το ξεκίνημα μιας νέας ζωής, για δουλειά ή για να βρεθούν πλάι σε μια βαλίτσα που πάντα έψαχναν. Τα παιδια χάζευα που με μάτια γεμάτα ενθουσιασμό ακολουθούσαν τους γονείς τους και ένιωθαν πως όλα είναι μια περιπέτεια. Δίπλα τους πάντα ένα ζευγάρι που θα αγκαλιάζονταν σφιχτά με τα μάτια τους δακρυσμένα και ποτισμένα με την θλίψη του αντίο και ας ήταν τελικά μόνο ένα εις το επανιδείν… Ο αποχωρισμός πάντα με δυσκολεύει και σε ένα αεροδρόμιο γεμάτο οθόνες με πτησεις που φεύγουν και ανθρώπους που πονάνε λέγοντας αντίο στον άνθρωπο τους με γεμίζει μια συμπόνοια και μια χαρμολύπη. Έχω και εγώ αποχαιρετήσει πολλούς ανθρώπους στην ζωή μου, είτε το διάλεξα είτε όχι, είτε επειδή πήρα ένα εισιτήριο για να βρεθώ σε μια χώρα που θα νιώσω ο εαυτός μου αλλά παράλληλα θα αφήσω πίσω κομμάτια μου, είτε γιατί το αντίο ήταν πια μονόδρομος.

Στα αεροδρόμια όμως ο πόνος κάπως απαλύνεται γι αυτούς που θα μπουν σε μια πτήση, έχουν κάτι να περιμένουν, μια περιπέτεια να ζήσουν και μια ζωή να σχεδιάσουν. Είναι και εκείνοι οι άνθρωποι που επιστρέφουν και βλέπουν την οικογένεια τους μετά από καιρό και οι αγκαλιές και τα φιλιά πέφτουν βροχή. Σ’αυτές τις στιγμές βλέπεις τα πιο αληθινά χαμόγελα, μια σπίθα στα μάτια τους και μια ανακούφιση πως γύρισαν σπίτι. Με συναρπάζει που σε ένα μέρος βιώνουν διαφορετικοί άνθρωποι την αποχώρηση και την επανασύνδεση και πως αυτά τα δυο μπλέκονται και δημιουργουν ένα συνοθύλευμα συναισθημάτων.

Στα αεροδρόμια θα δεις κάθε λογής ανθρώπους, επιχειρηματίες, ταξιδιώτες, ανθρώπους που τα μάτια τους μαρτυράν πως έχουν ζήσει πολλά, άλλους που τα μάτια τους διψάν για εμπειρίες και τελικά σε μια αντανάκλαση θα δεις και τον εαυτό σου. Θα αναρωτηθείς αν άραγε πας προς τον προορισμό που ανήκεις, αν είσαι ο άνθρωπος που επιθυμείς και αν το εισιτήριο που αγόρασες είναι όντως η σωστή επιλογή. Πριν καλά καλά δώσεις απαντήσεις σ’αυτά θα μπεις στο αεροπλάνο και εκεί βρισκομενος στον αέρα, μακρυά από τις πιέσεις της κοινωνίας, τα αδιάκριτα βλέμματα και τους φόβους σου ίσως κάνεις μια ανασκόπηση για την ζωή σου. Ανάμεσα στα σύννεφα όλα φαντάζουν εφικτά και πάνω στον αέρα μπορεί και να κάνεις τα πιο αληθινά όνειρα και να ακούσεις τα μεγαλυτερα σου θέλω. Μπορεί και να είναι ουτοπικό αυτό που λέω αλλά όταν προσγειωθείς ίσως να μην έχει αλλάξει μόνο η χώρα αλλά και εσυ ο ίδιος.