Χρόνια πολλά

Ένα κεράκι και μια τούρτα και ένα χρόνια πολλά. Είναι η μέρα σου, γιορτάζεις. Αλλά τι πραγματικά γιορτάζεις; Την μέρα που γεννήθηκες ή όσα κατάφερες μέχρι τώρα; Μεγαλώνεις και αναπολείς όλη την ζωή σου, αυτή την κομβική μέρα, περνάνε όλα σαν μικρού μήκους ταινία μπροστά σου. Όλοι παλεύουμε με τον χρόνο , στην ακατάπαυστη μάχη μας να τον ξεγελάσουμε. Όμως αυτή η μέρα, κάθε χρόνο έρχεται, τα γενέθλια σου, και σε κάνει να συνειδητοποιείς ότι η ζωή είναι πολύ μικρή. Ναι σίγουρα δεν είσαι εκεί που θέλεις, δεν έχεις πετύχει όλα αυτά που επιθυμούσες και ίσως να μην έχεις όλα αυτά που χρειάζεσαι, αλλά αυτά τα πράγματα θα έρθουν, θέλει θέληση και πείσμα.

Μπορεί να φοβάσαι να μεγαλώσεις, και οι ρυτίδες που σε επισκέφτηκαν τα τελευταία χρόνια και τα πρώτα άσπρα μαλλιά σου να σε τρομάζουν, αλλά είναι τα μικρά σημάδια ότι ωρίμασες, ότι μπαίνεις σε μια νέα περίοδο της ζωής σου. Παλιά κάθε φορά στα γενέθλια μου ήμουν στεναχωρημένη και μελαγχολική, αλλά φέτος θέλω να τα περάσω πραγματικά σαν μια γιορτή. Μια γιορτή για όλα όσα έχω ζήσει, για τους υπέροχους γονείς που είναι πάντα δίπλα μου, για τους μοναδικούς μου φίλους και για όλα αυτά που έχω να προσμένω. Έφτασα εδώ που είμαι εξαιτίας τους, ήταν η δύναμη μου και η πυξίδα μου και ο εαυτός μου ο σύμμαχος μου. Θυμάμαι πως χαιρόμουν τα γενέθλια μου όταν ήμουν παιδί, λίγα μπαλόνια, κάτι δώρα και ένα πάρτι και ήμουν το πιο ευτυχισμένο παιδί του κόσμου. Φέτος το δώρο που θα κάνω στον εαυτό μου είναι να τα απολαύσω με καρδιά μικρού παιδιού. Μεγαλώνω μαμά και φοβάμαι, δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω.

Δεν είμαι σίγουρη για τίποτα και μέχρι τώρα έμαθα τι θα πει ραγισμένη καρδιά και πληγωμένα θέλω, αλλά και τι θα πει να γελάς με την καρδιά σου, να ζεις με την ψυχή σου και να νιώθεις περήφανη για τις επιτυχίες σου. Έπεσα, σηκώθηκα και πάλι από την αρχή. Με λίγα λόγια έζησα και αυτό θέλω να συνεχίσω να κάνω. Να ξεπερνάω τους φόβους μου και να μαθαίνω απ’τα λάθη μου, κάνοντας καλύτερα. Μεγαλώνω μαμά και οι φίλοι μου λιγοστεύουν , τα όνειρα μου φαίνονται μακρινά και οι δυσκολίες πληθαίνουν. Ναι γιορτάζω σήμερα, μα θέλω να καταφέρω η κάθε μέρα μου να είναι γιορτή. Μέσα σ’όλα έμαθα πως είναι οκ να νιώθεις αδύναμος, να ζητάς βοήθεια και να κατεβάζεις την μάσκα. Γέμισα υποχρεώσεις και πρέπει , άλλαξαν οι προτεραιότητες μου και έκανα φίλο καλό το άγχος μου. Μεγάλωσα μαμά, και έμαθα να αγαπώ πιο δυνατά, να τολμώ πιο συχνά και να εκτιμώ πιο βαθιά. Θέλω όταν φτάσω στα γεράματα να έχω να λέω ιστορίες στα εγγόνια μου για μέρη μακρινά, όνειρα φανταχτερά και εμπειρίες συγκλονιστικές.

Σβήνω το κερί και μαζί του σβήνω τους πόνους μου, τις ανησυχίες μου και το μυαλό μου αιωρείται μαζί με τον καπνό. Όπως έσβησε το κερί έτσι θα σβήσει και η ζωή μια μέρα, βάζω στοίχημα πως μέχρι τότε παρέα με τα άσπρα μαλλιά μου και την σοφία μου θα πάρω αγκαλιά και όλα τα περασμένα χρόνια που θα τα έχω κάνει να είναι φανταστικά.