Γνωστοί-άγνωστοι

Γνωρίζεις κάποιον και από άγνωστοι γίνεστε γνωστοί, περνάτε μαζί στιγμές και φτιάχνετε αναμνήσεις. Γεμίζετε μια καθημερινότητα με χρώματα και πυροτεχνήματα. Ξαφνικά αυτό το άτομο γίνεται η ζωή σου και όλα έχουν να κάνουν γύρω απ’αυτό. Νιώθεις σαν να τον ήξερες από πάντα και δεν μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς αυτόν. Γίνεστε φίλοι και ερωμένοι και χάνεστε στα άδυτα του έρωτα. Όλα έχουν νόημα πια και ακούς την μουσική πιο καθαρά.
Μαθαίνεις για την παιδική του ηλικία, τι του αρέσει , τι αγαπάει και τι βάζει φωτιά στα θέλω του. Γελάτε και περνάτε καλά και όλα μοιάζουν ονειρικά.

Γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού σου και αρχίζετε να έχετε ακόμη και ομοιότητες. Νιώθεις τυχερός που σε μια θάλασσα από κόσμο εσύ βρήκες τον έναν που σε ολοκληρώνει τόσο πολύ. Η παρουσία του και μόνο σε γεμίζει χαρά και ξαφνικά γίνεται το οξυγόνο σου.
Αρχίζεις και κάνεις όνειρα και βλέπεις ένα μέλλον μαζί του. Να το πω απλά είσαι ερωτευμένος ως τα κόκκαλα. Όμορφο συναίσθημα, γεμάτο ένταση και πάθος. Και είναι αμοιβαίο και κάνει τους άλλους να ζηλεύουν που δεν ζουν κάτι παρόμοιο. Ξαφνικά νιώθεις ότι έχεις ότι χρειάζεσαι.

Τι γίνεται όμως όταν όλα τελειώσουν; Όταν σβήσει η αγάπη και πάρετε διαφορετικούς δρόμους; Όταν το Σ’αγαπώ δεν θα φτάνει πια και το μου λείπεις δεν θα έχει υπόσταση. Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν λένε και έτσι έγινε και με σας. Απορείς πως κάτι τόσο δυνατό τελείωσε τόσο απότομα. Πως να ζήσεις μόνος σε έναν κόσμο που φτιάχτηκε για δυο; Είχατε δημιουργήσει μια γλώσσα επικοινωνίας που μόνο εσείς γνωρίζατε και τώρα πάει και αυτή. Μοιάζουν όλα γκρίζα πια και η μουσική αρχίζει να ακούγεται σιγανά. Οι μέρες δεν περνάνε και όλα είναι μάταια ή έτσι τουλάχιστον πιστεύεις εσύ.

Και το ποιο κωμικοτραγικό απ’όλα ; Γίνατε ξανά δυο ξένοι. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα ενός χωρισμού. Δυο άνθρωποι που ένωσαν τους κόσμους τους για λίγο τώρα δεν λένε ούτε γεια. Περπατάνε σε διαφορετικά πεζοδρόμια και προσπερνάνε ο ένας τον άλλον. Οι άγνωστοι γνωστοί.
ο εγωισμός του καθενός φουντώνει και δεν στέλνει ούτε ένα μήνυμα, γιατί σκέφτεται να μην εκτεθεί. Αλλά και τι να στείλει; Ένα τι κάνεις είναι λιγοστό και ένα δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα δραματικό. Η αλήθεια του καθενός διαφέρει και τα συναισθήματα είναι πια ανάμεικτα.
Ο χρόνος θα βοηθήσει και ίσως φύγει ο πόνος που νιώθεις σ’όλο σου το κορμί. Το μυαλό σου είναι θολό και ζαλισμένο και νιώθεις μπερδεμένος και χαμένος. Πώς να αγαπήσεις κάποιον άλλον όταν η καρδιά σου έμαθε να χτυπάει στον δικό του ρυθμό;
 
Και μετά μπαίνουν όλες οι ανασφάλειες και οι απορίες. Άραγε με αγάπησε; Ήταν όλο αυτό αληθινό ή παρασυρθήκαμε από έναν ενθουσιασμό; Δεν ξέρεις είναι η αλήθεια , αλλά τα δάκρυα στα μάτια σου σε προδίδουν. Θα περάσει σκέφτεσαι.
Άλλωστε είχες μάθει να ζεις και μόνος σου και απλά πρέπει να θυμηθείς πως είναι, να φορέσεις την μάσκα σου και να προσποιηθείς πως όλα είναι καλά μέχρι που να το πιστέψεις.
Θα χαμογελάσεις ξανά και η καρδιά σου θα χορέψει έναν νέο χορό με έναν καινούριο καβαλιέρο.