Παράφορα αναβλητικός

Τι να συμβαίνει άραγε στο μυαλό ενός αναβλητικού ανθρώπου; Έκανες την τύχη σου γιατί είμαι ένας εκ γενετής αναβλητικός άνθρωπος και θα σου πω. Όλοι μας έχουμε την λογική σκέψη που μας λέει τι πρέπει να κάνουμε και ποιες είναι οι δουλειές που πρέπει να φέρουμε εις πέρας. Αλλά στο δικό μου μυαλό υπάρχει και η μικρή αλλά δυνατή φωνούλα που μου λέει συχνά έεεελα μωρέ ας το κάνεις αργότερα, πού είναι το κακό; Και αύριο μέρα είναι, το απόγευμα θα είσαι σε καλύτερο μουντ , ας το αφήσεις τελευταίο και άλλα τέτοια όμορφα πράγματα. Αλλά η σοφή ρύση ότι μπορείς να κάνεις σήμερα μην το αφήνεις για αύριο έχει πολύ καλή βάση. Αλλά το δικό μου μυαλό τείνει να την αγνοεί. Πόσες φορές στην δουλειά άφησες τα πιο σημαντικά πράγματα για το τέλος και πόσες φορές δεν καθάρισες το σπίτι όταν έπρεπε γιατί είπες θα το κάνεις κάποια άλλη στιγμή μέχρι που αυτή η στιγμή είναι να κάνεις σχεδιάκια με την σκόνη στο τραπέζι; Αν είσαι αναβλητικός τύπος ξέρω ότι θα ταυτιστείς.

Αυτό που συμβαίνει στο μυαλό μας είναι πως θέλει να κάνει συνέχεια ευχάριστα πράγματα και να διασκεδάζει. Οι υποχρεώσεις και τα πρέπει είναι σε μια σκοτεινή γωνιά που σπάνια επισκεπτόμαστε. Είναι δύσκολο να ζεις με αναβλητικότητα και μερικές φορές είναι βασανιστικό. Πολλά πράγματα πάνε πίσω, τρέχεις τελευταία στιγμή για να τα προλάβεις όλα, νιώθεις τύψεις που δεν τα έκανες νωρίτερα, γεμίζεις άγχος και τρέχει ο ιδρώτας ποτάμι. Αχ όλα αυτά τα ωραία συναισθήματα. Και τι κάνεις όταν τελικά δεν μπορείς να ανεχτείς άλλο την αναβλητικότητα σου; Θα σου πω εγώ, διαβάζεις ένα σωρό άρθρα για το πως να την καταπολεμήσεις, βλέπεις βιντεάκια με μεθόδους και τρόπους για να το λύσεις και στο τέλος προσπαθείς να τα εφαρμόσεις(που και αυτό αν το καλοσκεφτείς είναι άλλη μια μορφή αναβλητικότητας, bingo!) Γεμίζεις λοιπόν το σπίτι σου με post it που σου υπενθυμίζουν τι πρέπει να κάνεις, αγοράζεις μια φανταχτερή ατζέντα που έχει το πρόγραμμα της ημέρας σου και γιατί όχι του μήνα σου και πλανάρεις να ανταμείψεις τον εαυτό σου με σοκολάτα και ωραίες ταινίες για όταν εκπληρώσεις ότι έχεις να κάνεις.

Και στην αρχή πάει καλά και τα καταφέρνεις , γεμίζεις αυτοπεποίθηση , αλλάζει η ψυχολογία σου και νιώθεις πως απαλλάχτηκες επιτέλους απ’το μαρτύριο σου. Αχ ωραία που είναι η ζωή χωρίς εκείνη την φωνούλα. Αλλά περνάνε οι μέρες και σιγά σιγά με έναν ύπουλο τρόπο η φωνούλα ξαναγυρνά. Ωχ πάλι εσύ εδώ σκέφτεσαι. Και αρχίζεις πάλι να αναβάλεις πράγματα και υποχρεώσεις, δυσκολεύεσαι να τηρείς το πλάνο σου και ξεπερνάς κάθε deadline στην δουλειά. Αυτό είναι , είμαι καταδικασμένος για μια ζωή!

Δυστυχώς δεν έχω κάποιο μαγικό τρόπο να σου μάθω πως να μην είσαι αναβλητικός ούτε μπορώ να μοιραστώ επιτυχημένες μεθόδους που κατάφερα να ξεφύγω από αυτόν τον φαύλο κύκλο. Αυτό που μπορώ να σου πω είναι πως χρειάζεται μια συνεχόμενη προσπάθεια και να μην απογοητεύεσαι. Οι άνθρωποι που είμαστε απ’την φύση μας αναβλητικοί καλώς ή κακώς έχουμε διαφορετικό τρόπο σκέψης και πρέπει να βρίσκουμε τρικάκια για να ξεγελάμε το μυαλό μας. Το πρόγραμμα και η ανταμοιβή όταν καταφέρνουμε να ελαττώσουμε την αναβλητικότητα μας σίγουρα είναι αποτελεσματικοί τρόποι. Ένας άλλος τρόπος που εμένα με βοήθησε προσωπικά είναι να έχω έναν accountability buddy, που θα με ελέγχει και θα είμαι υπόλογος σ’αυτόν για πράγματα που θέλω να εκπληρώσω. Θα είναι εκεί να με υπενθυμίζει τι πρέπει να κάνω και θα είναι εκεί να με στηρίξει όταν το χρειαστώ. Το μόνο σίγουρο είναι πως με μικρά και σταθερά βήματα θα κάνεις μεγάλη βελτίωση. Ένα θα πω, κουράγιο, συμπάσχω και καλή μας τύχη!