Η σιωπή που δεν ειπώθηκε , είναι αυτή που ακούστηκε πιο δυνατά και από λόγια…
Θυμάμαι μεγαλώσαμε μαζί, νέοι έφηβοι γεμάτοι όνειρα και εκρήξεις ορμονών !
Θυμάμαι ήσουν το πρώτο μου Σ’αγαπώ και ο χάρτης που διάλεξα να εξερευνήσω … Βιαστηκαμε να γνωριστούμε, να μπλέξουμε τις ζωές μας , να κάνουμε πλάνα.
Μα δεν γινόταν και αλλιώς, βλέπεις για μένα ήταν κεραυνοβόλος ο έρωτας .
Από το πρώτο γεια , κατάλαβα ότι έμπλεξα .
Σε πλήγωσα..έκανα λάθη και πρόδωσα την αγνότητα της σχέσης που χτισαμε 3 χρόνια.Φταιω, ήμουν ανώριμη και ανυπόμονη .
Δεν το έλεγχα αλλά ούτε με δικαιολογώ .
Διάλεξα να φύγω, διάλεξες να μην γυρίσεις ποτέ…
Έχουν περάσει 8 χρόνια από τότε, μεγαλώσαμε , αλλάξαμε , γίναμε 2 ξένοι..
δεν θυμάμαι το φιλί σου ούτε τον χορό που έκανε το κορμί σου.
Άραγε λες οι μνήμες και οι αναμνήσεις να είναι κάπου στο υποσυνείδητο ακόμη?
Δεν ξέρω γιατί, ή ίσως δεν θέλω να το αποδεχτώ
πως κάθε φορά που με βλέπεις διαλέγεις να κοιτάξεις αλλού .
Να κάνεις για φαντάσου ότι δεν με γνωρίζεις πια..
Και κάθε επιλογή δικιά σου μια μαχαιριά .
Πέρασαν τόσα χρόνια, δεν με πονάς πια, δεν σε νοσταλγώ , μόνο με πνίγει το παράπονο πως γίναμε τόσο ξένοι και πως πια οι κόσμοι μας δεν χωράνε ούτε ένα γεια.
6 Responses
Πολύ όμορφο Βίκυ !!!!!!
ευχαριστώ πολύ !!
Ρεεε……. Κομμάτια με κάνες…
♥️♥️♥️
<3 <3 <3
Έτσι είναι αυτά Βικούλα, έρχονται και φεύγουν. Θα έρθουν κι άλλα τέτοια που μετά από χρόνια θα ξεχαστούν καθώς η ζωή θα προχωρά και θα χάνεται μέσα στις υποχρεώσεις, τις αλλαγές, την συνηθισμένη καθημερινότητα και την αναμονή. Αναμονή καταστάσεων και γεγονότων που κάποτε τα θεωρούσες αυτονόητα αλλά που τελικά έκανες λάθος εκτίμηση. Εκεί λοιπόν λες στοπ και πάλι από την αρχή! Τί ωραία που είναι η ζωή όταν υπάρχουν οι δυσκολίες για να εκτιμούμε τις χαρές!
έτσι είναι Μαρία μου, ευχαριστώ για το σχόλιο και χαίρομαι που συμφωνείς!