Θα έρθουν ξανά ωραία καλοκαίρια…

Θα έρθουν ξανά ωραία καλοκαίρια. Κλείνω τα μάτια μου και φαντάζομαι πως είμαι σε μια αμμουδιά μπροστά στον ωκεανό. Να επιπλέω στο νερό και να χάνομαι στην παρόρμηση της στιγμής. Θα έρθουν ξανά τα γέλια και οι έξοδοι με φίλους. Τα καλοκαίρια αναπολώ περισσότερο, εκείνα τα χαλαρά απογεύματα με έναν καφέ στο χέρι και ένα γλυκό αεράκι να φυσάει. Να μυρίζει η θάλασσα και να μαζεύεις κοχύλια. Παιδιά να παίζουν με τα κύματα και εσύ να είσαι ξαπλωμένος με ένα βιβλίο και μουσική.

Πάει τόσος καιρός που είμαστε εγκλωβισμένοι σε μια πραγματικότητα που μοιάζει σαν φυλακή. Πόσο μου έλειψαν οι αγκαλιές και η επαφή. Σπανίζουν τα φιλιά και έκανα φίλη καλή την μοναξιά μου.
Φαντάζομαι να περπατάω σε ένα σοκάκι, μια γυναίκα να απλώνει την μπουγάδα και ένας πλανόδιος μουσικός να παίζει κιθάρα.
Θέλω να χαθώ σε δρόμους δίχως προορισμό, να περιπλανιέμαι δίπλα στην θάλασσα και να αναπολώ στιγμές που με χάραξαν.
Έλα να πάμε μια βόλτα, να μιλήσουμε για το διάστημα και να πάρουμε το αμάξι να πάμε μια εκδρομή.

Η καθημερινότητα μου με γέμισε ρωγμές και πληγές, έλα να τις κλείσεις.
Άραγε θα τελειώσει όλο αυτό και θα μπορούμε να ταξιδεύουμε ελεύθεροι; Την ελευθερία μου νοσταλγώ περισσότερο, να μπορώ να κλείσω ένα εισιτήριο και να πάω όπου θέλω.
Δεν αντέχω άλλο να φοβάμαι και να ανησυχώ. Έλα να φτιάξουμε ένα κάστρο στην άμμο και να δημιουργήσουμε κόσμους.
Πάρε με αγκαλιά και πες μου πως όλα θα πάνε καλά. Αυτό θέλω.
Να τρέχω γρήγορα και να περνάει όλη η ζωή μου σαν ταινία μπροστά απ’τα μάτια μου.

Θα πιάσω το χέρι σου και θα ανακαλύψουμε μαζί που θα μας πάει όλο αυτό.
Δεν φοβάμαι τώρα, η ψυχή μου ηρέμησε και η μουσική που ακούγεται με ταξιδεύει.
Είναι περίεργο πως κάποιοι ήχοι και κάποια τραγούδια σε χτυπάνε αμέσως στην καρδιά, σου θυμίζουν μέρη και ανθρώπους , σε κάνουν να ξανά ζεις στιγμές και να αναπολείς εμπειρίες.
Έτσι νιώθω εγώ τώρα, χαμένη σε μια αίσθηση με μια μελωδία νοσταλγική που με μεταφέρει σε χρόνια παλιά.

Την θάλασσα αγαπώ, το άπειρο μπλε και τα καράβια. Πόσο θα ‘θελα να μπω σε ένα καράβι και να φύγω μακριά. Να βρεθώ σε ξένους τόπους και να μιλάω άλλη γλώσσα.
Αλλά και το καράβι έχει την άγκυρα για να σταθμεύει και ίσως η δική μου άγκυρα ανήκει εδώ, στην πόλη που μεγάλωσα με τους ανθρώπους που ωρίμασα.
Θα κάτσω εδώ και θα ελπίζω για καλύτερες μέρες, γεμάτες αγάπη.
Μόνο έλα και εσύ μαζί να φτιάξουμε μια δική μας πραγματικότητα ανάμεσα στα τόσο καθημερινά πράγματα.