Άνθρωποι που ήρθαν άγγιξαν το μυαλό σου, χρωμάτισαν τον καμβά της ζωής σου και συνέχισαν το δρόμο τους.
Αφήνοντας σε με μια απορία , τι να σημαίνει η εμφάνιση τους, που πηγαίνουν τώρα, πως με άλλαξαν ?
Ήρθαν, σου χαμογέλασαν , αγκάλιασαν τα όνειρα σου και σου πρόσφεραν στιγμές που χαράχτηκαν μέσα σου , με ένα περιτύλιγμα
την φωνή τους και ένα πυροτέχνημα τις στιγμές σας.
Φύγαν όμως τωρα,σαν σκιες χάθηκαν με την πρώτη χαραμάδα ηλιαχτιδας
που ακούμπησε το σώμα σου και εξαφάνισε το μαύρο πέπλο της νύχτας.
Σαν την ανατολή που σε ζέστανε γλυκά το επόμενο πρωινό ,
τραγουδώντας μια γλυκόπικρη μελωδία που ηχούσε στα αυτιά σου την
έναρξη μιας νέας μέρας , έτσι και αυτοί οι περαστικοί δεν έμειναν για πολύ
αλλά σημάδεψαν μια νέα διαδρομή , βάζοντας φωτιά στα θέλω σου
και θυμίζοντας σου πως όλα είναι ένα προσωρινό κολάζ στιγμών…
Χαμογέλασες και εσύ λοιπόν, συνεχισες το μονοπάτι σου και έγινες τώρα εσύ σε κάποιου άλλου τον κόσμο ο περαστικός…
No responses yet